ENSURING VISUAL CONTINUITY IN THE AGE OF DIGITAL EFFECTS: ON BLADE RUNNER AND BLADE RUNNER 2049

Günümüzde dijital üretim sistemi film yapımcılığının temel yöntemini oluşturmaktadır. Kurgu aşamasının bilgisayar ortamına geçişi ile başlayan dijitale geçiş süreci, pelikülün terk edilmesi ve gösterimin dijitalleşmesi tamamlanmıştır. Görsel efekt kategorisi de sürecinde kurgu sonrası taşınan sonrasında orada kalıcı hale gelen başlıklarından biri haline gelmiştir. Bilgisayar desteği veya tamamen yaratımı olmaksızın bir üretimi artık söz konusu değildir. Bu dönüşüm öncesi dönemde daha çok yapım gerçekleştirilen üretimini, aşamasına kaydırmıştır. tabanlı üretime geçilmeye başlanan 70’li yılların sonlarında görsel açısından zor olan bilimkurgu, fantastik distopya temalarına sahip projeler, gelişen teknolojisi birlikte mümkün gelmiş günümüzde kült niteliğine erişmiştir. 2000’li yıllardan itibaren yönlenen sinema endüstrisinde, dönem yapılan serisinin devam ettirilmesi sık karşımıza çıkan tercihtir. türde üretimlerde hem filmi üreten izleyenler için önemli noktalardan devamlılık olacaktır. devamlılıkta efektlerin son derece hassasiyet gerektirmekle birlikte, teorikte pratikteki tartışma da bilgisayarlarda üretilen efektler özel gerçekliğe yakınlığı, yapaylığı devamlılığı eksenlerinde sürmektedir. araştırmada tasarımında kullanımı öne 1982 yapımı Blade Runner bu hikâyenin 30 yıl sonrasını anlatan 2017 2049 (Bıçak Sırtı 2049) filmleri arasındaki devamlılığın sağlanmasında rolünün tartışılması amaçlanmaktadır. Keşif amaçlı alan araştırması çalışmada filmler arası betimsel analiz yöntemi kullanılmış, filmlerin görev ekip üyelerinin kamera arkası röportajlarından ayrıca yararlanılmıştır. Araştırmada farklı dönemlerinde her iki filmde yapaylığa düşmeden birbirleri arasında uyum yakalama konusunda gösteren sistemle üretildiği, devamlılığa sağladığı sonucuna varılmaktadır.